Dinsdagavond 4 februari 2020: “Wanneer we niets veranderen komt de echt noodzakelijke zorg in het gedrang” Zo eindigt de waardevolle inbreng van de VSP bij monde van de fractievoorzitter dhr. Ton Luijendijk in het debat met de verantwoordelijk wethouder Mw. Corine Bronsveld. Hieronder de volledige tekst van de inbreng van dhr Luijendijk.
“Voorzitter, We zijn het als VSP op hoofdlijnen eens met het voorliggende voorstel om een belangrijk deel van de jeugdzorgtaken te gaan inkopen binnen een MVS samenwerkingsverband.Nu wij als raad hiermee instemmen willen we dit moment aangrijpen om een aantal voor ons belangrijke punten mee te geven.
Binnen de samenwerking moet een grote mate van zelfstandig lokaal opereren worden geborgd. We gaan immers samenwerken met een gemeente met grote financiële problemen, en met een gemeente die zojuist de zilvervloot heeft binnengehaald middels de verkoop van haar aandelen van Eneco.Maassluis zal de kracht dus moeten zoeken in gezamenlijke inkoop en organisatie waar het kan, maar wel in volledige verantwoordelijkheid en autonomie naar haar beleidsdoelen en verantwoordelijkheden.
Zie er op toe dat de verstikkende bureaucratie met netwerken van regisseurs die geen hulpverleners mogen zijn drastisch wordt teruggebracht. Iedere stelselwijziging (dat zijn er drie in de afgelopen 40 jaar) hebben geleid tot meer beleid en dus meer ambtenaren. Dit moeten we nu in deze nieuwe samenwerking doorbreken.Maak er werk van en stop het wensdenken dat ieder kind geholpen kan en moet worden geholpen door professionals.
Nee de overheid kan niet alles garanderen.Doorbreek de angst bij hulpverleners om die fatale fout te maken, waardoor als gevolg risicomijdend gedrag en overindiceren regel lijkt te zijn geworden. Laat daarom jeugdzorgmedewerkers om die angst te doorbreken, als regel samen, aan de poort een casus behandelen en organiseer steun voor de uitvoerende zorgverlener.
Herstel een gezonde portie nuchterheid; als we van iets niet weten of het helpt, doe dan maar gewoon niets.De overheid kan nu eenmaal niet alles garanderen en is begrensd in haar mogelijkheden.Houd het vooral simpel. Weg met de suggestie dat ieder probleem met een kind of gezin door de overheid kan worden opgelost.
Zorg voor een uitvoeringsorganisatie waar de hulp voor het kind die het echt nodig heeft snel en adequaat kan worden geactiveerd.Want als we niets veranderen komt de echt noodzakelijke zorg in het gedrang. “